W 1940 roku w Berlinie ukazało się pierwsze wydanie rozmówek polsko-niemieckich Jak rozmawiać z polskim parobkiem? (Wie spreche ich mit meinen polnischen Landarbeitern? Deutsch-polnischer Sprachfuhrer). Autorem był Johann Malcher, niemiecki językoznawca i tłumacz. Kolejne wydania ukazywały się w 1942 i w 1944 roku. Wznowienia świadczą o tym, że istniało na nie zapotrzebowanie wśród Niemców, co z kolei dowodzi stale rosnącej liczby Polaków pracujących w Niemczech. Forma rozmówek skłania do stwierdzenia, że były one raczej poradnikiem mającym nie tylko umożliwić werbalne porozumienia, ale i wskazówką dla niemieckiego bauera, by zbytnio nie bratał się z polskim parobkiem.
Poradnik zawierał podstawowe zwroty wraz z translacją. Zwroty nie były wyszukane, najczęściej dotyczyły wydawanych poleceń, typu: „To musisz lepiej zrobić, Zrób to jeszcze raz, Nie leń się!, Nie oglądaj się!, Nie stać!, Nie rozmawiać!, Dzisiaj będziecie godzinę dłużej pracować, Ty próżniaku!, Do roboty!, Jesteście już gotowi?, Nie bądź taki głupi!, Musicie na czas przyjść, Do roboty dostanie każdy grabie, motykę, koszyk do kartofli, sierp, rydel i widły gnojowe, Idź na swoje miejsce, Przynieś mi śniadanie (obiad, podwieczorek), Przyjdź przed moje mieszkanie, itp.”
W czasie II wojny światowej w Niemczech pracowało około 8 milionów przymusowych robotników z całej Europy. Polacy byli najbardziej liczną nacją, liczącą ponad 2,5 mln osób. Wartość wytworzonego przez nich majątku wynosi w przeliczeniu na dzisiejsze pieniądze ponad 130 mld euro. Z kolei wartość zagrabionego przez Niemców majątku polskiego podczas wojny, to kwota wynosząca (w przeliczeniu) ponad 3 bln euro.